Zmienność oraz ewolucja gatunków nurtują badaczy do dnia dzisiejszego - od czasów starożytnych aż po dzień dzisiejszy- odkrywane są nowe fakty i tworzone są nowe teorie. W okresie Średniowiecza panował wśród naukowców kreacjonizm, czyli pogląd opierający się o wiarę w akt stworzenia wszystkich gatunków żyjących na ziemi poprzez cudowne wydarzenia - zgodnie z zapisami biblijnymi. Z czasem jednak niepewnie zbliżano się w poglądach do teorii ewolucji, której prekursorami byli E. Darwin działający w Angii oraz G. Puffon z Francji. Pierwszą teorię ewolucji oraz dziedziczenia sformułował J.B. Lamarck - biolog francuski - w swym dziele „Filozofia zoologii” z 1809 roku.
Od jego nazwiska pochodzi nazwa słynnych praw Lamarcka. Wyjaśniają one system rozwoju różnych organów pod wpływem ich używania oraz procesy dziedziczenia cech, które człowiek nabywa w ciągu swego życia.
Teoria ewolucji Lamarcka była poddawana krytyce i próbom udowadniania odwrotności. Dopiero Karol Darwin ugruntował teorię ewolucji, prowadząc wieloletnie badania w tej dziedzinie. W 1859 roku ukazało się jego dzieło nazwane „O powstaniu gatunków”, w którym wyjaśniono wiele zawiłości i opisano liczne procesy ewolucyjne. Teorie Darwina były ostro zwalczane przez przeciwników ewolucjonizmu, jednak wiele znaczących biologów uznawało je za prawdziwe, prowadząc następne badania oraz doświadczenia.